Laatste maand relaxen
Blijf op de hoogte en volg Hilda
03 September 2013 | Australië, Ravenshoe
Maandag, 2 september
Wooow! Ik heb meer dan een maand niet geschreven. Komt waarschijnlijk doordat ik toch bijna naar huis gaat. Hoop dat ik alles van de laatste weken nog herinner.
Doordat Bradley bijna geen werk voor ons heeft werken we nu ook weer een beetje voor Owen. Ik heb 1 dag voor een andere boer gewerkt, maar die heeft me nog steeds niet betaald. Zal hem morgen maar weer opbellen. Doordat we niet veel werken en dus ook niet veel verdienen zijn we weer bij Luella gaan wonen. Zij is nu in Spanje en gaat daar een wandeling van meer dan 800km doen. Wij kunnen gratis in haar huis wonen en besteden $50 in de week aan eten. In ruil daarvoor moeten we eten koken en het huis schoonmaken voor haar man Kim en haar zoon Evan. Makkelijk zat, al helemaal doordat we niet veel thuis zijn. Genoeg te doen hier. Afscheidsfeest van een collega, bbq's overal en vanavond ook een bbq en een afscheid van een andere collega. We hebben een dag thee ingepakt en muren schoongemaakt voor Sybbie, we zijn een paar keer naar Darren (een collega) geweest enz.
Darren is een goede vriend van Paul en super aardig en vrolijk. Helaas vind hij het leuk om allerlei dingen dood te schieten. En het is nog legaal ook! Zolang een dier orgineel niet van Australie is en niemand de eigenaar er van is. Paarden, zwijnen, vogels, honden, katten maakt niet uit. Toen we een keer bij hem op bezoek waren was hij zijn geweren aan het schoonmaken. Hij zag een vogel die hij wou doodschieten hij miste 2x en toen wou zijn zoon van 3 het proberen met hulp van papa. Het lukte en vol trots liet hij daarna de doden vogel aan iedereen zien.
De laatste keer ging Darren ergens in het bos poepen en terwijl hij bezig was kwam er een klein puppy voorbij lopen. De enige reden dat hij deze niet dood maakte was dat het een stomp staartje heeft en dat vond hij wel bijzonder. Het puppy is nu weer helemaal beter en iedereen is verlieft op hem. Wally verzorgt hem goed, maar we moeten op passen want het is wel een wilde hond.
Toen Luella hier weg ging moest Kim beloven om leuke dingen met ons te doen. Nu neemt hij mij soms mee voor een motorrit whiehoee! Dichtbij waar we wonen is een waterval, maar helaas hadden we die nog nooit gezien. Hierdoor gingen we 2 weken geleden opzoek met onze Volvo op een slechte weg door de bossen. bobbelbobbelbobbel grote gaten in de weg halve bomen over de weg, maar de volvo bleeft rijden. Op een gegeven moment kwamen we bij een rivier die over de weg heen gaat. Niet alleen kwam het water tot onze knieen, maar was het ook veel te stijl voor de auto om in de rievier te gaan. Daarom maar weer omdraaien en terug rijden. Op de weg terug stopte de auto plotseling. Na een kwartiertje rust en wat olie wou hij wel weer starten. Door al de bobbels was de rotzooi dat op de bodem van de tank ligt naar boven gedreven en kon de auto moeilijk benziene pakken. Een paar dagen later bracht Kim ons naar de waterval met zijn jeep. Zelf waren wij ook op de plaats geweest waar Kim zijn auto parkeerde, maar wisten wij veel dat daar de waterval was.
Irene en ik zijn voor 2 dagen naar Sybbie gegaan voor mustering. Hij heeft rond de 200 koeien in zijn weiland en ze proberen elk seizoen te musteren. Met 3 paarden en 3 honden gingen we het weiland in en brachten we de koeien naar het begin van een soort trechter. We hoefde euigenlijk alleen maar te schreeuwen en de koeien liepen al naar de juiste plek. Dit komt omdat ze het zo vaak doebn dusn weten ze wat te doen. Best makkelijk dus. Als de koeien in de trechter zijn hoeven we er alleen maar achter aan te lopen en ze komen zo in de yard (verschillende hokken bij elkaar). Toen begion het echte werk, het was mijn taak om in de yard te werken samen met Selwyn of met Sybbie en de juiste koeien in de juiste hok et stoppen. Van het grote hok waar al de koeien in stonen stuurde we elke keer een klein groepje in een andere hok. Vandaar brachten we de grote koeien eerst door de gang en die kregen een spray tegen de teken en de vliegen en mochten daarna naar een andere grote hok en waren klaar. Daarna werden de kleine koeien door de gang gestuurd en die kregen ook de spray maar werden in een andere hok gestopt. Toen alle grote koeien gescheiden waren van de kleine scheide we de grote kalven die oud genoeg zijn om gescheiden te worden van hun moeder van de andere kalven. Zei worden naar een ander weiland gestuurd zodat de moeders weer rust hebben en zich kunnen bezig houden met andere baby's. De kleine kalfjes krijgen een oorbel, een brandmerk en als ze een mannetje zijn een ring om dr ballen zodat die er vanzelf afvallen en ze geen mannelijke hormonen meer aanmaken. Best een interesante ervaring dus. En vooral om in de Yard te staan wat best gevaarlijk was, want de hokken zijn erg vol en soms zijn de koeien argressief. En het is lastig om de kleine kalfjes tussen de grote poten van hun moeder vandaan te halen en ze te scheiden. Door de koeien voorwaarts te laten gaan loop je langzaam aan de achterkant van hun ogen. Als je voorbij hun ogen loopt gaan ze achteruit, best logisch eigenlijk. En als ze niet luisteren gebruik je een stok of geef je ze een electrische schok.
Woensdag vroeg ik aan Brad of hij wist wanneer we weer moesten werken. zijn reactie was: stel me niet van zulke vragen, dat weet ik ook niet. Daarom besloot ik om dit weekend met Sybbie naar een campdraft in Tully te gaan. Het hele weekend paardrijden en bezig zijn met paarden. Het was geweldig, de zelfde mensen als op de Mareebacampdraft dus iedereen kon elkaar. Ik mocht op verschillende paarden rijden, maar mijn favoriete is Dozer, ik heb bijna het hele weekend op hem gereden. Normaal gesproken is Dozer 1 van Sybbies 'slechtste' paarden, maar nu heeft hij 2 keer het parcours mert Dozer afgelecht,. en niet met de andere paarden. 1 keer kwam hij zelfs bijna in de finale, ik ben dus heeel trots op Dozer. De paarden hier zijn enorm wendbaar. Je zegt ga naar links en woeps het paard maakt een 180 graden rondje. Best wennen om daar mee te rijden. De kinderen en de vrouw van Sybbie waren ook even op de campdraft dus het was leuk om die nu eindelijk eens te ontmoeten.
Er was een man op de campdraft die voor zijn werk elke dag koeien van de ene plaats naar de andere plaats brengt en snachts in de openlucht bij een kampvuurtje slaapt. Waaauw, Geweldig!!! En hij had iemand nodig die hem wou helpen met zijn volgende job. Hellaas dat ik bijna naar huis gaat, maar hij vroeg me om hem te bellen de volgende keer dat ik weer in Australie bent. Zou het echt geweldig vinden om dat te doen. Hij zegt dat hij geen goede cowboys nodig heeft omdat zijn honden het echte werk doen. Daarom vind hij het niet erg dat ik niet fantastisch kan paardrijden. Matey (dat is zijn naam) heeft me ook een beetje les gegeven in australisch paardrijden, dat is best anders dan europees paardrijden eigenlijk.
Sybbie vroeg of ik ht volgende weekend weer met hem mee gaat naar een andere campdraft, maar ik hem nee gezegt. Heb alleen nog maar 2 weekenden en wil nog leuke dingen doen hier. En dit weekend heb ik veel geld misgelopen doordat Bradley opeens wel werk had en Irene lange dagen op de station (1,5 km van Ravenshoe) kon maken. Hopelijk dat ik dit weekend kan werken.
Jonny is trouwens weer terug in Australie, hij werkt weer in de pub. De pub heeft alleen een andere eigenaar want Boof en Selena zijn vertrokken. Ik heb nog niet echt met hem gepraat, maar ze zeggen dat de nieuwe eigenaar aardig is.
Vandaag hebben we een cake voor Bradley gemaakt voor zijn verjaardag. Toen we die bij hem gebracht hadden bleekt dat zijn verjaardag vrijdag is, oeps. We hebben 2 uur in de tractor bij Darren gezeten en een beetje gekletst terwijl hij aan het rijden was, wat een saai werk zeg. Toen we terug bij de volvo kwamen en we wilde wegrijden deed hij het neit. De motor starte maar hij kon niet rijden. Wat bleekt, de jongens dachten grappig te zijn en hadden houte plakken onder de auto gelegen zodat de wielen net niet de grond raakte. huhuhu, grappig hoor.
Roma en Shaleen willen dat ik een afscheidsfeest organiseer wanneer ik vertrek. Ik heb al 3 keer nee gezegt, maar toen zeiden nou dan gaan we een feest in onze campervan houden, dus nu moet het maar. Nog 1,5 week en ik verterk uit Ravenshoe sniksniksnik.
Ik kwam er trouwens vandaag achter dat Gaby een meisje waar ik de eerste 2 weken in Sydney redelijk goed mee kon opschieten in het zelfde vliegtuig terug naar Nederland zit als ik. Gezellig!
Wooow! Ik heb meer dan een maand niet geschreven. Komt waarschijnlijk doordat ik toch bijna naar huis gaat. Hoop dat ik alles van de laatste weken nog herinner.
Doordat Bradley bijna geen werk voor ons heeft werken we nu ook weer een beetje voor Owen. Ik heb 1 dag voor een andere boer gewerkt, maar die heeft me nog steeds niet betaald. Zal hem morgen maar weer opbellen. Doordat we niet veel werken en dus ook niet veel verdienen zijn we weer bij Luella gaan wonen. Zij is nu in Spanje en gaat daar een wandeling van meer dan 800km doen. Wij kunnen gratis in haar huis wonen en besteden $50 in de week aan eten. In ruil daarvoor moeten we eten koken en het huis schoonmaken voor haar man Kim en haar zoon Evan. Makkelijk zat, al helemaal doordat we niet veel thuis zijn. Genoeg te doen hier. Afscheidsfeest van een collega, bbq's overal en vanavond ook een bbq en een afscheid van een andere collega. We hebben een dag thee ingepakt en muren schoongemaakt voor Sybbie, we zijn een paar keer naar Darren (een collega) geweest enz.
Darren is een goede vriend van Paul en super aardig en vrolijk. Helaas vind hij het leuk om allerlei dingen dood te schieten. En het is nog legaal ook! Zolang een dier orgineel niet van Australie is en niemand de eigenaar er van is. Paarden, zwijnen, vogels, honden, katten maakt niet uit. Toen we een keer bij hem op bezoek waren was hij zijn geweren aan het schoonmaken. Hij zag een vogel die hij wou doodschieten hij miste 2x en toen wou zijn zoon van 3 het proberen met hulp van papa. Het lukte en vol trots liet hij daarna de doden vogel aan iedereen zien.
De laatste keer ging Darren ergens in het bos poepen en terwijl hij bezig was kwam er een klein puppy voorbij lopen. De enige reden dat hij deze niet dood maakte was dat het een stomp staartje heeft en dat vond hij wel bijzonder. Het puppy is nu weer helemaal beter en iedereen is verlieft op hem. Wally verzorgt hem goed, maar we moeten op passen want het is wel een wilde hond.
Toen Luella hier weg ging moest Kim beloven om leuke dingen met ons te doen. Nu neemt hij mij soms mee voor een motorrit whiehoee! Dichtbij waar we wonen is een waterval, maar helaas hadden we die nog nooit gezien. Hierdoor gingen we 2 weken geleden opzoek met onze Volvo op een slechte weg door de bossen. bobbelbobbelbobbel grote gaten in de weg halve bomen over de weg, maar de volvo bleeft rijden. Op een gegeven moment kwamen we bij een rivier die over de weg heen gaat. Niet alleen kwam het water tot onze knieen, maar was het ook veel te stijl voor de auto om in de rievier te gaan. Daarom maar weer omdraaien en terug rijden. Op de weg terug stopte de auto plotseling. Na een kwartiertje rust en wat olie wou hij wel weer starten. Door al de bobbels was de rotzooi dat op de bodem van de tank ligt naar boven gedreven en kon de auto moeilijk benziene pakken. Een paar dagen later bracht Kim ons naar de waterval met zijn jeep. Zelf waren wij ook op de plaats geweest waar Kim zijn auto parkeerde, maar wisten wij veel dat daar de waterval was.
Irene en ik zijn voor 2 dagen naar Sybbie gegaan voor mustering. Hij heeft rond de 200 koeien in zijn weiland en ze proberen elk seizoen te musteren. Met 3 paarden en 3 honden gingen we het weiland in en brachten we de koeien naar het begin van een soort trechter. We hoefde euigenlijk alleen maar te schreeuwen en de koeien liepen al naar de juiste plek. Dit komt omdat ze het zo vaak doebn dusn weten ze wat te doen. Best makkelijk dus. Als de koeien in de trechter zijn hoeven we er alleen maar achter aan te lopen en ze komen zo in de yard (verschillende hokken bij elkaar). Toen begion het echte werk, het was mijn taak om in de yard te werken samen met Selwyn of met Sybbie en de juiste koeien in de juiste hok et stoppen. Van het grote hok waar al de koeien in stonen stuurde we elke keer een klein groepje in een andere hok. Vandaar brachten we de grote koeien eerst door de gang en die kregen een spray tegen de teken en de vliegen en mochten daarna naar een andere grote hok en waren klaar. Daarna werden de kleine koeien door de gang gestuurd en die kregen ook de spray maar werden in een andere hok gestopt. Toen alle grote koeien gescheiden waren van de kleine scheide we de grote kalven die oud genoeg zijn om gescheiden te worden van hun moeder van de andere kalven. Zei worden naar een ander weiland gestuurd zodat de moeders weer rust hebben en zich kunnen bezig houden met andere baby's. De kleine kalfjes krijgen een oorbel, een brandmerk en als ze een mannetje zijn een ring om dr ballen zodat die er vanzelf afvallen en ze geen mannelijke hormonen meer aanmaken. Best een interesante ervaring dus. En vooral om in de Yard te staan wat best gevaarlijk was, want de hokken zijn erg vol en soms zijn de koeien argressief. En het is lastig om de kleine kalfjes tussen de grote poten van hun moeder vandaan te halen en ze te scheiden. Door de koeien voorwaarts te laten gaan loop je langzaam aan de achterkant van hun ogen. Als je voorbij hun ogen loopt gaan ze achteruit, best logisch eigenlijk. En als ze niet luisteren gebruik je een stok of geef je ze een electrische schok.
Woensdag vroeg ik aan Brad of hij wist wanneer we weer moesten werken. zijn reactie was: stel me niet van zulke vragen, dat weet ik ook niet. Daarom besloot ik om dit weekend met Sybbie naar een campdraft in Tully te gaan. Het hele weekend paardrijden en bezig zijn met paarden. Het was geweldig, de zelfde mensen als op de Mareebacampdraft dus iedereen kon elkaar. Ik mocht op verschillende paarden rijden, maar mijn favoriete is Dozer, ik heb bijna het hele weekend op hem gereden. Normaal gesproken is Dozer 1 van Sybbies 'slechtste' paarden, maar nu heeft hij 2 keer het parcours mert Dozer afgelecht,. en niet met de andere paarden. 1 keer kwam hij zelfs bijna in de finale, ik ben dus heeel trots op Dozer. De paarden hier zijn enorm wendbaar. Je zegt ga naar links en woeps het paard maakt een 180 graden rondje. Best wennen om daar mee te rijden. De kinderen en de vrouw van Sybbie waren ook even op de campdraft dus het was leuk om die nu eindelijk eens te ontmoeten.
Er was een man op de campdraft die voor zijn werk elke dag koeien van de ene plaats naar de andere plaats brengt en snachts in de openlucht bij een kampvuurtje slaapt. Waaauw, Geweldig!!! En hij had iemand nodig die hem wou helpen met zijn volgende job. Hellaas dat ik bijna naar huis gaat, maar hij vroeg me om hem te bellen de volgende keer dat ik weer in Australie bent. Zou het echt geweldig vinden om dat te doen. Hij zegt dat hij geen goede cowboys nodig heeft omdat zijn honden het echte werk doen. Daarom vind hij het niet erg dat ik niet fantastisch kan paardrijden. Matey (dat is zijn naam) heeft me ook een beetje les gegeven in australisch paardrijden, dat is best anders dan europees paardrijden eigenlijk.
Sybbie vroeg of ik ht volgende weekend weer met hem mee gaat naar een andere campdraft, maar ik hem nee gezegt. Heb alleen nog maar 2 weekenden en wil nog leuke dingen doen hier. En dit weekend heb ik veel geld misgelopen doordat Bradley opeens wel werk had en Irene lange dagen op de station (1,5 km van Ravenshoe) kon maken. Hopelijk dat ik dit weekend kan werken.
Jonny is trouwens weer terug in Australie, hij werkt weer in de pub. De pub heeft alleen een andere eigenaar want Boof en Selena zijn vertrokken. Ik heb nog niet echt met hem gepraat, maar ze zeggen dat de nieuwe eigenaar aardig is.
Vandaag hebben we een cake voor Bradley gemaakt voor zijn verjaardag. Toen we die bij hem gebracht hadden bleekt dat zijn verjaardag vrijdag is, oeps. We hebben 2 uur in de tractor bij Darren gezeten en een beetje gekletst terwijl hij aan het rijden was, wat een saai werk zeg. Toen we terug bij de volvo kwamen en we wilde wegrijden deed hij het neit. De motor starte maar hij kon niet rijden. Wat bleekt, de jongens dachten grappig te zijn en hadden houte plakken onder de auto gelegen zodat de wielen net niet de grond raakte. huhuhu, grappig hoor.
Roma en Shaleen willen dat ik een afscheidsfeest organiseer wanneer ik vertrek. Ik heb al 3 keer nee gezegt, maar toen zeiden nou dan gaan we een feest in onze campervan houden, dus nu moet het maar. Nog 1,5 week en ik verterk uit Ravenshoe sniksniksnik.
Ik kwam er trouwens vandaag achter dat Gaby een meisje waar ik de eerste 2 weken in Sydney redelijk goed mee kon opschieten in het zelfde vliegtuig terug naar Nederland zit als ik. Gezellig!
-
03 September 2013 - 08:18
Mama Mieke:
Tot gauw cowgirls
xxx -
04 September 2013 - 10:28
Oma:
hallo hilda
leuk weer iets te lezen van jou beleving
jammer dat er zo weinig werk is ,maar je kom nog niet om van de honger.
ik denk dat je wel een maatje grooter heb van kleding? ha ha
dat werk je er wel af in holland.zal toch blij zij als je weer uit dat krokedille land ben .bibber....
als je naar nieuw zeeland gaat laat je de auto achter ,of verkoop je hem
anders laat je hem staan voor jan.
hilda nog veel plezier,en hoop dat je gezond terug mag komen
dikke kus groeten van opa en oma -
20 September 2013 - 15:06
David:
NOG.... 11 nachtjes slapen!!!!! -
23 September 2013 - 18:38
David Pols:
NOG 8....nachtjes slapen!!!!!!!!! -
25 September 2013 - 17:30
Broertje David:
NOG zeeeeeeeeeeeeEEEEEEEEEEESSSSSSSSSSSSsssssssssss nachtjes ZZZZZZZzzzzzzz.
ik ben alvast aan het wennen om tegen knuffels te kunnen mama word er ziek van.
maar ik denk wel dat het gaan lukken met ons. -
26 September 2013 - 14:55
Je Grote Broertje David:
Dank je wel voor je kaart maar je loopt wel een beetje achter want….há ik slaap al zonder schaap.
Toen we op vakantie waren hadden we hem niet eens mee genomen.
Maar na een nachtje heeft mama wel naar Jan gebeld of die hem mee wilden nemen omdat schaapje ander zo alleen was, snap je.
En ik denk dat ik ook al groter ben dan jij hoor!!
Nog……………..5 nachtjes slapen. X X X
O ja weet je wat mama droomde eerst dat ze te laat op Schiphol was, toen ze wakker werd en weer ging slapen kon het vliegtuig niet landen, daarna weer wat anders over Schiphol.
Toen ik smorgens even bij haar in bed kroop zei ze: ik ben zo moe ik ben heel de nacht op Schiphol geweest, daar snapte ik niks van natuurlijk.
Maaaaar nog 5 nachtjes dan kan je zien dat ik groter ben.
-
28 September 2013 - 16:23
David:
Lief dat jij Eline Engels ga leren, maar wil je het mij ook leren.
Ik moet ieder week een rijtje Engelse woorden leren, maar hoe weet ik nou hoe je het moet zeggen.
Mama weet het niet, papa al helemaal niet, Eline zeg dat ze het weet en Peter ook, maar ik krijg alleen maar nulle.
En Jan is nu ook weg het is een drama voor mij hoor dat Engels.
MAARRRRRRRRR ………………gelukkig nog 3 nachtjes!!!!!!!!!
Wil je me dan helpen want het is s.o.s
-
29 September 2013 - 20:30
David:
NOG..........MAAR....2..NACHTJES!!!!! :-) -
30 September 2013 - 13:53
David:
nog 1, nog 1, nog 1 tje :-) ik weet niet of ik slapen kan ;-(
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
