Bijna op vakantie!

Dinsdag 28-Okt

Volgens mij is er niet al te veel gebeurd de afgelopen maand. Of misschien ben ik het allemaal al weer vergeten. Na twee weken vakantie in Cairns was het goed om weer terug in Ravenshoe te zijn en koeien te melken. Vakantie is heerlijk en het weer in Cairns is fantastische, maar ik vind het zo saai om alleen te zijn. Julie en Sybbie hadden verschillende kleine cadeautjes meegenomen voor me, oorbellen, jummie chocola en een ronde knuffel kangoeroe sleutelhanger.
Terry, de eigenaar van de pub in Millaamillaa had belooft dat hij meer werk voor me had zodra ik terug kwam van Cairns. Op me weg terug naar Ravenshoe ben ik dus even langs geschoten… “Ik bel je als ik je nodig heb”. Aaargh, nee he, IK HEB WERK NODIG! Na een week niks gehoord te hebben ben ik nog een keer langs geweest, dat hielp ook niet. En toen stelde Paul voor om wat te gaan drinken in de pub omdat Duke (een vriend van ons) daar ook was. Terry met zijn slijmkop gelijk. “Paul die vrouw van jou is lastig, heb haar een aantal keer geprobeerd te bellen”, maar ik had geen gemiste oproepen. Toen belande de barvrouw in het ziekenhuis om een tumor te verwijderen, moest Terry voor een aantal controles voor zijn hart operatie ook naar het ziekenhuis, en kwam Kate zijn vrouw ook in het ziekenhuis terecht vanwege kanker in haar maag. Tja, toen hadden ze me wel nodig. Gelukkig verdien ik er goed en ben ik enorm blij dat ik wat kan sparen voordat ik naar Sydney en Melbourne gaat.
Bradley heeft me begin november tot januari nodig, want dan is het aardappelseizoen begonnen. Niet het leukste werk, maar het is wel vast werk. Van eind november tot half december ben ik er alleen niet doordat ik dan op vakantie gaat! Irene bezoeken in Sydney, en samen met Annemarie de ocean road doen en Alice Springs bekijken. Ik ga met de auto, ongeveer 8500km. Paul gaat hem nog een keer controleren voordat ik weg ga, maar volgens hem moet het lukken.
Naast werken in de pub heb ik ook een aantal dagen bij Edwina gewerkt. Haar man had nog maar een aantal weken te leven. Binnen twee weken is hij helaas gestorven. Ik heb haar huis schoongemaakt zodat ze meer tijd had om voor haar man te zorgen. Donderdag moet ik weer langs komen om dingen klaar te zetten voor de begrafenis. Wel heel sneu.
Ik wordt hier een echte cowgirl. Kan het koeien melken nu zelf doen en moet ze nu ook zelf uit de wei halen (die is hier een stukje groter als een wei in Nederland). Met de quat en de honden. Enorm gaaf om te doen. De koeien herkennen me nu ook en hebben eindelijk wat meer respect voor me. Scheelt me een schorre stem een lamme handen van het schreeuwen en slaan. Ik moet echt op me kop staan om die koeien iets te laten doen wat ik wil en de zoon van de eigenaar hoeft alleen maar te fluiten en ze doen alles voor hem.
Vier keer in de week gaan Luella en ik een stuk lopen (goed voor de lijn). Ik had goede schoenen in Nederland gekocht, maar ik blijf blaren met ze krijgen. Daarom heb ik met me eerste loon geweldige schoenen in Cairns gekocht. Ze hebben me voet helemaal opgemeten en al. De schoen zit wel prima, maar jakkie ze zijn super lelijk. Maak niet uit, zolang ik geen blaren krijg.
Als ik niet aan het werken ben maak ik het huis schoon, speel ik met de puppy’s of lees ik een boek. Het is geweldig om hier te wonen en ik kan doen en laten wat ik wil. Hoef niks te betalen en als ik iets nodig heb is het geen probleem. Toch wordt ik af en toe lijp van de mensen waar ik bij woon. Wordt tijd dat ik echt werk krijg en wat vaker weg ben.
Aankomende zondag steken we het hout van de omgezaagde bomen in brand. We nodigen gelijk allemaal mensen uit en hebben een bbq en wat drankjes. Luella wil al heel lang een feest, maar vind het te stressvol om er een te organiseren. Laat dat dan maar aan mij over! Helemaal geweldig, het oude Vietnamees vrouwtje om de hoek gaat me leren hoe ik loempia’s moet maken, zei maakt de beste loempia’s ooit! Er komen rond de 20 mensen en dit wordt de eerste keer dat mijn Australische mama, luella, en me Australische papa, Sybbie, elkaar ontmoeten. Helemaal leuk.

Zondag 16-November

Luella’s feestje was gezellig. Buren en andere bekenden waren allemaal aanwezig en iedereen kon goed met elkaar opschieten. De loempia’s waren een goed succes, dus dat kan ik thuis ook een keer maken. Ethal, het Vietnamese vrouwtje dat me heeft geleerd hoe ik de loempia’s moet maken vind het heel leuk om voor andere mensen te koken, maar eet zelf niks. Drie weken gelede belde ze naar Luella dat het niet goed met haar ging (een allergische reactie op garnalen dacht ze). Doordat Luella aan het koken was voor de begrafenis ben ik bij haar langs gegaan. Ze was constant aan het overgeven en wou dat ik de ambulance belde. Ik achter de ambulance naar het ziekenhuis gereden, daar bleekt dat doordat ze de hele dag niet gegeten had haar maag een beetje van slag was. Ook was ze wat uitgedroogd dus kreeg ze 3 liter of water in zich gepompt. Het is een aardige vrouw dus ik vond het niet erg om de hele avond bij haar te zijn, maar heb haar wel verteld dat ik het onzin vond dat ze niet at.
Eerst had ik helemaal geen werk en nu heb ik bijna geen dag meer vrij. Edwina heeft me niet meer nodig met het schoonmaken van haar huis, dus dat scheelt weer een dag in de week. Maar verder werk ik erg veel bij Bradley om de aardappels te sorteren, werk ik op woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag een aantal uur in de pub, en melk ik zaterdag en zondag de koeien. Vorig weekend waren de eigenaren van de koeien niet aanwezig dus mocht ik alles alleen doen. Ging prima eigenlijk! De koeien waren zelfs liever dan anders.
Donderdag was er een vrouw van de nationale radio op de tractor bij Bradley. Ze had een interview met hem over het boerenleven en de aardappels ofzo. Grote onzin en geen nieuws maar je moet wat om je programma te vullen hea. Nadat ze Bradley had geïnterviewd wou ze ook nog een aantal vragen stellen aan Kayla en mij. Morgenochtend tien over zes moet ik naar de radio luisteren. Mooi niet, ik lig lekker in me bed. Wel leuk om geïnterviewd te worden, alleen jammer dat het over de saaie, vieze, stinkende aardappels ging.
Luella heeft popcorn gemaakt met honing en boter smaak. JUMMIE! Alleen jammer dat met tand hierdoor afbrak. Natuurlijk precies het gedeelte waar ik een wortelkanaal behandeling heb gehad. Ik ben hier in Atherton naar te tandarts gegaan. Hij was geweldig, heeft het helemaal glad en schoon gemaakt zodat ik het beter kan onderhouden en ik hoefde alleen maar voor een onderzoek te betalen. Normaal is de tandarts hier heel duur, dus ik was helemaal gelukkig.
Het is enorm droog hier, zolang ik in Ravenshoe ben heeft het niet echt geregend (twee buitjes). Er was hier voor een aantal dagen een grote bosbrand in de buurt. Grote waarschuwingen op de radio en mensen werden geëvacueerd. Zover ik weet is er niks ergs gebeurd, geen huizen plat gebrand en dergelijk.
We hebben twee puppy’s over, allebei enorm schattig. Eén is alleen iets schattiger en juist dit puppy heeft een schop gekregen van een paard. Zijn linker achterpoot werkt niet meer. Geen idee wat er mee aan de hand is, het ziet er niet gebroken uit. Hij beweegt het, maar kan er niet op staan. Mumit had een gat onder het hek gegraven en was samen met de puppy’s midden in de nacht op onderzoek gegaan. Doordat Mumit niet lang geleden een schop van een paard heeft gehad durfde het niet verder de wei in te gaan. Maar de puppy’s wel natuurlijk. Om half 6 werden Kim en Luella wakker van het puppy’s geschreeuw. Arm beest.
Vorige week hadden Paul, Dukie en ik afgesproken om naar de pub te gaan. Dukie kon niet komen maar er waren andere leuke mensen in de pub. Doordat ik niet echt avond gegeten had vielen de drankjes en shotjes een beetje in het verkeerde keelgat. Toen ik naar buiten ging om in me auto te zitten en even op adem te komen kwam net de politie aan tuffen. En ja hoor, precies voor hun banden moest ik over geven. De politieman vroeg me gelijk waar m’n sleutels waren. Als ik die namelijk bij me had konden ze me een boete geven voor dronken rijden, zelfs als ik niet rij. Heeeel gek, gelukkig waren mijn sleutels in Pauls broekzak. Toch een gekke regel hoor, je mag dus niet eens dronken in je auto slapen als je de autosleutels bij je heb.
Dit weekend zou ik met Paul gaan kamperen, maar tijdens onze speurtocht naar een leuk plekje kregen we enorme ruzie. Paul wou toen rechtsomkeer maken, en ik was het daar toen helemaal mee eens. Wel jammer, want toen we terug waren bij zijn huis was de ruzie al weer over. Naja, vanochtend hebben we gevist en wat gezwommen, was ook leuk.
Volgende week maandag vertrek ik heel vroeg naar Sydney. Irene voor een week bezoeken en daarna 4 december Annemarie ophalen van het vliegveld in Melbourne. Kan niet wachten!! Er zijn verschillende mensen die met me mee naar beneden willen reizen om de benzine kosten te delen. Eén jongen die zijn hele huis bijna mee wilt nemen, of drie backpackers die alle drie een grote backpack hebben. Doordat de drie de hele weg mee willen en de andere jongen alleen van Brisbane naar Sydney ga ik proberen om drie grote backpacks in me auto te proppen, en me eigen kampeerspullen en kleding. We zullen wel zien wat er gebeurd want misschien dat ze op het laatste moment toch niet mee willen.

Vrijdag 21-November

Je weet pas dat het echt warm is als het asfalt op de weg smelt en het teer om je oren spat. Gelukkig heb ik geen witte auto(zoals Luella) dat scheelt me veel uurtjes schoonmaken. Maandag ben ik flauw gevallen op de aardappel trailer tijdens het sorteren van de aardappels. Waarschijnlijk doordat het te heet was of iets. Jammer dat ik gek neerkwam en nu een dikke enkel heb. Hopelijk is de pijn wat minder maandag als ik vertrek.
Ik kijk er echt naar uit om weg te gaan. Heb al een aantal dingen ingepakt en ik ben bezig met het controleren van me auto. Alleen jammer dat ik er weinig verstand van heb. Paul heeft me een nieuwe batterij gekocht, maar ik heb het idee dat hij niet oplaat. Natuurlijk is Paul te druk om er ook maar even naar te kijken. Naja, vrouwen power hea. Ik kan het zelf ook wel repareren.